«Οξφόρδη 7» του Πάμπλο Τουσέτ

Επιστημονική φαντασία είναι το βιβλίο του Ισπανού συγγραφέα Πάμπλο Τουσέτ «Οξφόρδη 7» και μάλιστα από τα καλύτερα δείγματα του είδους. Βρίσκουμε εδώ όλες τις κλασικές δομές μιας δυστοπίας: ένα ολοκαίνουργιο σύμπαν που κρατά στοιχεία από το δικό μας, ένα καταδυναστευτικό ολοκληρωτικό καθεστώς, ανθρώπους που δεν θέλουν πια να είναι γρανάζια μιας μηχανής και κάνουν την επανάστασή τους. Μόνο που μπαίνει ένα twist στην ιστορία — δεν είναι όλα όπως φαίνονται, το Σύστημα είναι κακό και αδηφάγο αλλά «το να πηγαίνεις κόντρα στο σύστημα αποτελεί μέρος του συστήματος».

Το βιβλίο είναι γραμμένο με εξαιρετικό χιούμορ —ο συγγραφέας του άλλωστε είναι γνωστός για το προηγούμενό του,« Το καλύτερο που μπορεί να συμβεί σε ένα κρουασάν»—, έχει γρήγορη και σφιχτοδεμένη πλοκή, όμως παρ’ όλα αυτά δεν παραλείπει να κάνει πολιτικά σχόλια. Είναι ένα κείμενο που εμμέσως αναφέρεται σε αυτό που συμβαίνει τώρα: την κρίση, την πολιτική, τις ανθρώπινες αδυναμίες.

Άνοιξη του 2089 και στον διαστημικό Σταθμό Οξφόρδη 7 που είναι ολόκληρος το campus ενός Πανεπιστημίου, η Παντοδύναμη Πρύτανης Έμιλι Ντεκάρντ επιβάλλει περικοπές στις θέσεις παρκαρίσματος και απαγόρευση να ακούς προπληροφορική μουσική χωρίς ακουστικά. Οι φοιτητές εξεγείρονται. Ο αναρχικός καθηγητής Σιρχάν Παλαιόπουλος, παρά τα 142 χρόνια του και τα προβλήματα της τεχνητής καρδιάς του, πρωτοστατεί στην εξέγερση, στέλνοντας τρεις φοιτητές στην Earth για να έρθουν σε επαφή με τον μόνο άνθρωπο που μπορεί να τους βοηθήσει. Ζητά από τον παλιό του φίλο Ρικ, έναν λαθρέμπορο καπνού, να τους μεταφέρει από τον διαστημικό σταθμό στην Earth.

Το μυθιστόρημα πραγματεύεται —εκτός από τα πολιτικά— και την εμμονή με τη νεότητα και την αθανασία: το όριο επιβίωσης σε αυτήν την κοινωνία έχει διπλασιαστεί, το να δείχνει κανείς νέος είναι σχεδόν υποχρεωτικό. Αλλά και τη γλυκιά ηδονή της εξουσίας· πόσο δύσκολο είναι να την αφήσεις, πόσο εύκολο να παρασυρθείς στη δίνη της. Τελικά, βέβαια, μας εξηγεί πως όλα όσα μας ταλανίζουν αφορούν μια καλή σεξουαλική φαντασίωση.

Διάβασα το «Οξφόρδη 7» σχεδόν απνευστί, το απόλαυσα, γέλασα, έκλαψα, το ρούφηξα. Και θα το σύστηνα ανεπιφύλακτα τόσο στους φαν τής Ε.Φ. όσο και σε αυτούς που θα ήθελαν να γίνουν.

Η μετάφραση είναι του Κρίτωνα Ηλιόπουλου, και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Opera.