Γιατί πρέπει να διαβάσουμε σήμερα την Elena Ferrante;

Ο Όσβαλντ Σπένγκλερ, η Ελλάδα και οι φελαχολαοί.

Για το μυθιστόρημα αγωνίας του Σαντρόνε Ντατσιέρι, «Σκότωσε τον Πατέρα» (Εκδόσεις Πατάκη).

Πώς μπορεί να ασκηθεί αυστηρή, πλην εποικοδομητική, κριτική στην άκρατη θαυματολογία από μια ορθολογική χριστιανική σκοπιά.

Το Ζάγκρεμπ, ο Σάβος ποταμός, τα γεράκια και οι ποδηλάτες.

Για το μυθιστόρημα της Πόλα Χόκινς, «Στην παγίδα του Νερού» (μετάφραση Αναστάσιος Αργυρίου, Εκδόσεις Ψυχογιός).

Για την επιβολή της λογοκρισίας.

Για το ψυχολογικό θρίλερ της Alice Feeney, «Μερικές φορές λέω ψέματα» (Εκδόσεις Bell).

Για τον Σαλβατόρε Μονταλμπάνο, με αφορμή τα βιβλία του Αντρέα Καμιλλέρι, «Πυραμίδα από λάσπη» και «Ο χορός των παρεξηγήσεων».

Για το μυθιστόρημα του Γιάλμαρ Σέντερμπεργκ, «Δόκτωρ Γκλας» (μετάφραση Αγγελική Νάτση, Εκδόσεις Printa).

Οι χαμένες μάχες, και μία ακόμη Έξοδος.

Όταν η ελευθερία της γνώμης συναντά την αναζήτηση της επιστημονικής αλήθειας σε λάθος τόπο.

Γλυκό με κεράσια, για ένα μακρύ ταξίδι με το αμάξι.

Για το μυθιστόρημα του Ισίδωρου Ζουργού, «Λίγες και μία νύχτες» (Εκδόσεις Πατάκη).

Γράμμα από τη Γερμανία 5: Ο Χέλμουτ Κολ και η τέχνη του ανέφικτου.

Τα σύνορα των Βαλκανίων, η Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ, και ένα παγωτό ξυλάκι.

Για το ναπολιτάνικο αστυνομικό μυθιστόρημα του Μαουρίτσιο Ντε Τζοβάννι, «Η αίσθηση του πόνου» (μετάφραση Φωτεινή Ζερβού, Εκδόσεις Πατάκη).

Για το βιβλίο «Πρόοδος», του Johan Norberg (μετάφραση Γιάννης Βογιατζής, Εκδόσεις Παπαδόπουλος) που μόλις κυκλοφόρησε.

Για το μυθιστόρημα του Adam Haslett, «Κι αν η αγάπη χαθεί;» (Εκδόσεις Μεταίχμιο).

Η Ιρλανδία, ένας πρωθυπουργός, η καθολική εκκλησία, και ένα (πρόσφατο) παρελθόν που ελάχιστοι θέλουν να θυμούνται.

Για το graphic novel του Βασίλη Παπαθεοδώρου «Μα γιατί μού φταίνε όλα;! (Το βιβλίο της γκρίνιας)» (εικονογράφηση Tasmar, Εκδόσεις Καστανιώτη).

Για το βιβλίο της Dolores Payas, «Πίνοντας με τον Πάτρικ Λη Φέρμορ» (μετάφραση Έλενα Αβραμίδου, Key Books).

Για το μυθιστόρημα του Mårten Sandén, «Ένα σπίτι χωρίς καθρέφτες» (μετάφραση Αργυρώ Πιπίνη, Εκδόσεις Παπαδόπουλος).

Για τον Χουάν Βιγιόρο και τη συλλογή διηγημάτων του «Οι ένοχοι» (Εκδόσεις Κουκκίδα).