Ειρήνη Αγαπηδάκη

Η στιγμή που σταματάς να παλεύεις είναι η στιγμή που πιστεύεις ότι καταστράφηκες.

Για την εμπιστοσύνη μεταξύ πολιτικού συστήματος και πολιτών.

Η κενολογία και η στρέβλωση των λέξεων: ένας επιτυχημένος τρόπος να ασκείς πολιτική.

Το συλλογικό τραύμα ως δώρο αυτογνωσίας. Και ένα ακούσιο δώρο που δεν πρέπει να σπαταληθεί.

Όταν όλα καταρρέουν, η ακινησία μοιάζει με σταθερά.

Το ερώτημα τίθεται πάντα από την πολιτική ηγεσία. Και οι πολίτες οφείλουν να απαντήσουν.

Κεντρώος χώρος: ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του «Εγώ».

Το διακύβευμα πλέον είναι «Μένουμε Ευρώπη» πενθώντας ή «πεθαίνουμε» μόνοι και υπερήφανοι;

Οκνηρία, Ζηλοφθονία, Αλαζονεία, Απληστία, Λαιμαργία, Οργή, Λαγνεία: ένα επικίνδυνο πολιτικό μίγμα.

«Μπορώ να σ’ αγαπώ επειδή μου λείπεις»: μια βαθιά ερωτική συνθήκη.