Χρυσούλα Δημοπούλου

Χαμένες αποσκευές, χαμένοι σύζυγοι και λοιπά απρόοπτα.

Γλώσσες που δεν χάθηκαν, και πατρίδες που πρέπει να ανακτηθούν.

Όταν ανοίγει η μπουκαπόρτα, κάτω από τον ήλιο. Ή το βράδυ.

Περιμένοντας την επιστροφή, περιμένοντας να γεμίσουν τα κενά.

Από το λιμάνι στο αεροδρόμιο, μία σέλφι, ένα κασκόλ — και οι νέοι επιβάτες που φτάνουν.

Φτάνοντας στην πόλη. Και κάποιοι όμορφοι άνθρωποι.

Περιμένοντας με το πινακάκι στο χέρι, ή με την αγωνία στα μάτια.

Όταν δεν έχεις πια χρόνο για να δεις τα πράγματα να φτιάχνουν.

Γυρνώντας τον κόσμο από λιμάνι σε λιμάνι.

Μέσα σε ένα κλιματιζόμενο ταξί, στην Αθήνα και στα πέριξ.