Χρυσούλα Δημοπούλου

Οι επιβάτες σχολιάζουν την πολιτική κατάσταση. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, σε κάθε κούρσα.

Καθημερινές ιστορίες εποχούμενης συμβίωσης (και επιβίωσης).

Μακρινές διαδρομές: χαρούμενες αφίξεις, δύσκολοι (και οριστικοί) αποχαιρετισμοί.

Ο δρόμος είναι για όλους: αλλά για όλους μαζί, όχι για τον καθένα ξεχωριστά.

Εξετάσεις, επιπλήξεις, συμβουλές. Και η πρεσβεία της Δυτικής Γερμανίας.

Επιλέγοντας αυτοκίνητο, ή: Η Οδύσσεια μιας απελπισμένης υποψήφιας οδηγού ταξί.

Κύριοι, μόνοι, ψάχνουν. Ή, Άντρες στο ταξί — όχι στο τιμόνι: επιβάτες.

Επιβάτες που παίρνουν το γεύμα τους την ώρα της διαδρομής με το ταξί, και άλλα ευτράπελα (και διόλου ευωδιαστά).

Πελάτες τρίτης ηλικίας, ένας υπνάκος στο πίσω κάθισμα, και πολλές αρωματικές αναμνήσεις.

Δύο στάλες σοφίας από τα όσα μπορεί να μάθει κανείς μέσα σε ένα ταξί.