Η μετατόπιση της ειδησεογραφικής κάλυψης από την ουσία των φαινομένων στη συμβολική αναπαράστασή τους, και η περιθωριοποίηση της πολιτικής συζήτησης.
Μια πόλη που γεννά διαρκώς αφηγήσεις, σήμερα, αύριο, και πάντα.
Οι όροι της συνάντησής μας με τους οικείους τόπους του τρόμου.
Το γεγονός ότι σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες δεν θα ασχολούμαστε με το γεγονός αυτό είναι η ομοφοβία.
Διαδοχικές στροφές στον δαίδαλο των γεγονότων, ώς την επόμενη έκπληξη.
Ζώντας σαν από «θαύμα». Και τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό.
Πόσο απαραίτητος, και αναγκαίος, είναι ο φόβος μετά από τρομοκρατικές επιθέσεις;
Η ψύχραιμη καταγραφή του τρόμου, του φόβου και της απορίας: μια δουλειά που πρέπει να γίνει.
Η αναπόδραστη πορεία των ανθρώπων: Η κοινή μας μοίρα.
Η Αθήνα του Καμί και η ψευδαίσθηση της απομόνωσης.