Πεζογραφία, δοκίμιο, ποίηση: οι προτάσεις του Αμάγκι.

Πεζογραφία, δοκίμιο, ποίηση: οι προτάσεις του Αμάγκι.

Πεζογραφία, δοκίμιο, ποίηση: οι προτάσεις του Αμάγκι.

Πεζογραφία, δοκίμιο, ποίηση: οι προτάσεις του Αμάγκι.

Πεζογραφία, δοκίμιο, ποίηση: οι προτάσεις του Αμάγκι.

Ο Ρέιμοντ Κάρβερ και ο Μπίλι Κόλινς διαβάζουν σ’ ένα εστιατόριο και παρατηρούν τους άλλους αναγνώστες.

Οι ψυχικές ασθένειες στον κινηματογράφο (όπως αποτυπώνονται στο βιβλίο «Movies & Mental Illness»).

Όταν η ακόρεστη επιθυμία για αυτοπροβολή γίνεται τροχοπέδη.

Ένας κλέφτης ζωγράφος που δεν ζωγραφίζει και που είναι ο εγκέφαλος της ίδιας του της ατυχίας — και ένα καθηλωτικό page turner.

Από τη Γόησσα στον Μεγάλο Ανατολικό: καράβια και βιβλιοθήκες συνυπάρχουν αξεχώριστα στον νου του Εμπειρίκου.

Στην ατζέντα του διαρκούς διχαστικού πολιτικού εγχειρήματος το γλωσσικό είναι από τα πιο δοκιμασμένα ζητήματα.

Ένα βιβλίο για τα πράγματα που αγαπάμε: τα αεροπλάνα, τα λάπτοπ, την Τέχνη, τους άλλους — και για όλα τα ενδιάμεσα.

Ένα ιδιαίτερο «μετα-ιστορικό» μυθιστόρημα για την Επιχείρηση Ανθρωποειδές.

Περιπλάνηση σε μία εμβληματική βιβλιοθήκη, με ξεναγό τον Ελβετό ιατροφιλόσοφο Χανς Έντελμαν.

Πραγματικά και επινοημένα πρόσωπα αλληλεπιδρούν σε ένα σπουδαίο μυθιστόρημα για μια ταραχώδη, γενναία περίοδο.

Η βιβλιοθήκη του Ναυτίλου, όπως την περιγράφει ο Βερν στις «20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα», σαν την πρωταρχική σκηνή της ψυχανάλυσης.

Τα όρια του πειραματισμού.

Ποια βιβλία πρέπει να ονομάζουμε κλασικά, και γιατί ο Κάφκα είναι κλασικός συγγραφέας ενώ ο Ντον ΝτεΛίλλο όχι.

Το π (3,14...) στη μουσική.

Το γαλλικό Salo συναντά το Downton Abbey.

Μια συνέντευξη με τον συγγραφέα Diego Marani, επινοητή, μεταξύ άλλων, της γλώσσας «ευρωπάντο».

Ένα ογκώδες, πολυπρόσωπο, τρομερά φιλόδοξο σύγχρονο βικτωριανό μυθιστόρημα. 

Για την ποιητική συλλογή της Μαρίας Αγγελοπούλου «Η απουσιολόγος» (εκδόσεις Θράκα): μια φωνή με δύναμη που σπάνια έχουμε συναντήσει σε ποιητικό βιβλίο τα τελευταία χρόνια.

Οι Ναζί είναι οι χειρότεροι αλλά όχι οι μόνοι: από την Αθήνα του 5ου αιώνα π.Χ. μέχρι την Αθήνα του 21ου οι άνθρωποι καίνε βιβλία στις πλατείες.