Ένα αρχαίο τοπίο, σκοτεινό και φωτεινό μαζί.

Οργή και βία που θα εκφραστούν (ξανά) στην κάλπη

Καίγοντας βιβλία (που δεν διαβάστηκαν ποτέ).

Ποια είναι λοιπόν σήμερα η «Δημοκρατική Παράταξη»;

Ο τραμπουκισμός και ο παραλογισμός που πλήττουν την αξία της πολιτικής ορθότητας ως αρχής σεβασμού του Άλλου.

Περί παρελάσεων. Μία τελευταία σκέψη.

Ο ελληνικός αντιαλβανισμός πριν και μετά την κρίση.

Για το μυθιστόρημα του Κλάουντιο Μάγκρις, «Υπόθεση αρχείου» (Εκδόσεις Καστανιώτη), ένα κείμενο από τη μεταφράστριά του.

Για τη συλλογή διηγημάτων του Tobias Wolff, «Η χαρά του πολεμιστή» (Εκδόσεις Ίκαρος).

Κάποια νέα ήθη στον χώρο του βιβλίου και των εκδόσεων.

Για το πολυβραβευμένο μυθιστόρημα της Μάιτε Καράνθα, «Λόγια δηλητήριο» (Εκδόσεις Κέδρος), ένα κείμενο από τη μεταφράστριά του.

Για το μυθιστόρημα του Τζέφρι Ρέναρντ Άλλεν, «Η Ωδή του Λεπιδιού» (Εκδόσεις Αίολος).

Γιατί πρέπει να διαβάσουμε σήμερα την Elena Ferrante;

Ο Όσβαλντ Σπένγκλερ, η Ελλάδα και οι φελαχολαοί.

Για το μυθιστόρημα αγωνίας του Σαντρόνε Ντατσιέρι, «Σκότωσε τον Πατέρα» (Εκδόσεις Πατάκη).

Πώς μπορεί να ασκηθεί αυστηρή, πλην εποικοδομητική, κριτική στην άκρατη θαυματολογία από μια ορθολογική χριστιανική σκοπιά.

Το Ζάγκρεμπ, ο Σάβος ποταμός, τα γεράκια και οι ποδηλάτες.

Για το μυθιστόρημα της Πόλα Χόκινς, «Στην παγίδα του Νερού» (μετάφραση Αναστάσιος Αργυρίου, Εκδόσεις Ψυχογιός).

Για την επιβολή της λογοκρισίας.

Για το ψυχολογικό θρίλερ της Alice Feeney, «Μερικές φορές λέω ψέματα» (Εκδόσεις Bell).

Για τον Σαλβατόρε Μονταλμπάνο, με αφορμή τα βιβλία του Αντρέα Καμιλλέρι, «Πυραμίδα από λάσπη» και «Ο χορός των παρεξηγήσεων».

Για το μυθιστόρημα του Γιάλμαρ Σέντερμπεργκ, «Δόκτωρ Γκλας» (μετάφραση Αγγελική Νάτση, Εκδόσεις Printa).

Οι χαμένες μάχες, και μία ακόμη Έξοδος.

Όταν η ελευθερία της γνώμης συναντά την αναζήτηση της επιστημονικής αλήθειας σε λάθος τόπο.