Ο καραγατσικός Καστρόπυργος, η εξουσία και η τιμαριοποίησή της.

Εκτεταμένα στοιχεία κυβερνοεπιθέσεων και στρατηγικής εμπλοκής στην εσωτερική πολιτική των Δυτικών δημοκρατιών.

Μια ιστορία γεωπολιτικού ενδιαφέροντος με επίκεντρο την Ελλάδα του 2017.

Τα άκρα, το λεξιλόγιο του λαϊκισμού και η ελληνική παρακμή.

Με αφορμή την έκδοση του τελευταίου βιβλίου του, ο Αριστείδης Χατζής μιλά για τον Φιλελευθερισμό, την πολιτική, τις ιδέες και τα δικαιώματα του ανθρώπου.

Αναζητώντας τις ρίζες του λαϊκισμού και του πολιτικού εκσυγχρονισμού στον 19ο αιώνα.

Η είσοδος στην ΟΝΕ των κρατών που έχουν σκοπό την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και συνεργασία είναι μη αναστρέψιμη — η δε έξοδος θα είναι απολύτως καταστροφική.

Για το απολύτως καταστροφικό σενάριο της αποχώρησης από την Ευρωζώνη.

Η ανατροπή των γεωπολιτικών σταθερών λόγω της επίδρασης του φαινομένου Τραμπ, και η ακυβέρνητη Ελλάδα.

Τι σημαίνει η προεδρία Τραμπ, και τι μπορούμε —και τι πρέπει— να κάνουμε για να την αντιμετωπίσουμε.

Διαδίκτυο και δημοκρατία: Fake news και post-truth πολιτική.

Για τη δίωξη των «Παραπολιτικών» από τον υπουργό Αμύνης.

Μια απόπειρα pro-fact προσέγγισης σε ένα post-truth φαινόμενο.

Είναι άραγε ο πολιτισμός μία «μάλλον απίθανη έννοια» και η περίοδος του μεταπολεμικού Διαφωτισμού μια φάση που πέρασε; Ή οι λαϊκιστικοί σπασμοί θα απορροφηθούν από τις δημοκρατίες μας;

29 συνοπτικές πλην αιτιολογημένες απαντήσεις για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα τα προβλήματα που φέρνει το 2017.

Ακατάληπτη, δυσνόητη νομοθεσία, ευνοημένες επιχειρήσεις και τα συνήθη θύματα.

Ένταξη στο δημοκρατικό σύστημα εξουσίας, ή μετάβαση σε μια λατινοαμερικανικής έμπνευσης λαϊκιστική ηγεμονία;

Ιστορία, γλώσσα, θρησκεία και κοινοί εχθροί: τα συστατικά της δημιουργίας ενός κράτους.

Οι βασικές ευρωπαϊκές αξίες και η διαφαινόμενη αλλαγή πορείας τής Ένωσης.

Αναζητώντας έναν πολιτικό λόγο που θα γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στο κοινωνικό σώμα και τις πολιτικές ελίτ.

Μία φαντασιακή περίπτωση νίκης, υπό τους ήχους μιας ξέφρενης μουσικής — ένα θεολογικό όραμα.

Με εμπορικούς (και ψηφοθηρικούς) όρους κανείς δεν πρέπει να υποτιμά το σχήμα που στήριξε την ηθογραφία τόσες δεκαετίες.

Καθηλώσεις μιας νέας, πολιτισμικού —και όχι οικονομικού— τύπου, ταξικότητας. Και τι θα έπρεπε να κάνουμε.

Μια πολιτική στάση βγαλμένη από τα υγρά όνειρα των σκοταδιστών.