Fanciulli, ή Μια συνταγή για να παραμερίσει τη γλύκα: με μπέρμπον, κόκκινο βερμούτ και Fernet Branca, στο σέικερ με πάγο.

Μετά από την ιστορική συμφωνία Νότιας Κορέας και Ιαπωνίας, ανοίγει για πρώτη φορά το ζήτημα των γυναικών ανακούφισης. 

Η χρονιά τελειώνει, η γιαγιά αφηγείται, η μουσική συνεχίζεται.

Μια συναισθηματική αναδρομή σε μια χρονιά που δεν κύλησε όπως οι άλλες — σε μια σημαδιακή χρονιά.

Μια νουβέλα σε συνέχειες: ένα διαδικτυακό σίριαλ.

Ένας σταθμός που τον λένε Ελευθερία.

Οι πολίτες έχουν ευθύνη —και γνώση— για την επικράτηση του λαϊκισμού, γι’ αυτό και μπορούν να αποτελέσουν μέρος της λύσης.

Παραμονή Χριστουγέννων στον δρόμο. Χθες, στην Αθήνα. Σε όλη την Αθήνα.

Η λύτρωση και η χάρη.

Σύμφωνο συμβίωσης: η ελληνική Βουλή είπε το ΝΑΙ!

Μια χριστουγεννιάτικη (αλλά όχι μόνο) vegan συνταγή.

Περί Χριστουγέννων, μοναχικών και αστέγων (και για ό,τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας — ή απλώς για ό,τι θέλει να κάνει).

Ο πολιτισμικός συμβιβασμός σαν τοκετός, μέσω ενός χιλιόχρονου αθηναϊκού τοπόσημου.

Το ενσαρκωμένο κακό.

Για τα χέρια, που ανιχνεύουν —σαν τους κάλυκες της γλώσσας— τη γεύση της ζωής.

Οι φωνές της μειοψηφίας του τρόμου δεν περνάνε. Όχι πια.

Παιδιά στη θάλασσα, αυτοσχέδιες γιορτές, κρατημένα δάκρυα· και μια βιομηχανία της δυστυχίας.

Λίγες επιπλέον δυσκολίες στους ήδη δύσκολους, πολύ δύσκολους δρόμους της πόλης.

Χειμωνιάτικες, γιορτινές απολαύσεις, με μελένιο σιρόπι και έξω να κάνει παγωνιά.

Ένας τοίχος δημόσιος και συνάμα αυστηρά ιδιωτικός, ένας τοίχος σκοτεινός.

Αισιοδοξία για το περιβάλλον, για πρώτη φορά. Είμαστε ικανοί να τα καταφέρουμε, έστω και την τελευταία στιγμή;

Καταπολεμώντας την κλιματική αλλαγή και αξιοποιώντας την τεχνολογική πρόοδο.

Αρκεί μια ευκαιρία από τον κατάλληλο άνθρωπο, την κατάλληλη στιγμή, για να διαψευστεί το πεπρωμένο.

Η λέξη της εβδομάδας.