Γυρίζοντας τις πλάτες στο μέλλον.

Με αφορμή την απόφαση ενός Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων για τα παιδιά των προσφύγων.

Η πιο μεγάλη απώλεια που απειλείται είναι να μην μπορούμε πια να στείλουμε νέους μακριά από την Ελλάδα.

Ιβάν Σαββίδης: ένας επιχειρηματίας στην Ελλάδα, που το πραγματικό αντικείμενο των δραστηριοτήτων του αφορά τη Ρωσία.

Η Πόλη όπως τη βρήκα εφτά εβδομάδες και ένα πραξικόπημα μετά.

Ποιήματα γραμμένα από τους Ιάπωνες καμικάζι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Για την «Επιβολή» του Jeff VanderMeer, 2^ο βιβλίο της Τριλογίας της Νότιας Ζώνης.

Μια ανάγκη που έγινε ιστορία. Και μία καλλιτεχνική έκθεση.

Περί αυτοκτονίας και ευθανασίας. Μία «απάντηση».

Σκέψεις περί της νομιμοποίησης της ευθανασίας.

Ένα ρεπορτάζ στα συνδικαλιστικά γραφεία, ενόψει ΔΕΘ.

Η ανεξάντλητη ανοχή στην πολιτική τερατολογία έγινε εθισμός και απαιτεί όλο και μεγαλύτερες δόσεις.

Η Μαρία Χούκλη θέτει ερωτήσεις στον Γιώργο Σεφέρη και αναζητεί στα κείμενά του τις απαντήσεις που θα της έδινε.

Για τα μυθιστορήματα του Walter Mosley, «Ο διάβολος με το γαλάζιο φόρεμα» (Εκδόσεις Πατάκη) και «Little Scarlet» (Εκδόσεις Πόλις).

Για το μυθιστόρημα του Άντονυ Ντορ, «Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε» (Εκδόσεις Πατάκη).

Εκείνες οι ημέρες που νιώθεις ότι δεν είσαι πια ο ίδιος άνθρωπος.

Όταν ανοίγει η μπουκαπόρτα, κάτω από τον ήλιο. Ή το βράδυ.

Ένα στοιχειώδες μέτρο προστασίας από τον ανώφελο κόπο να γράφουμε.

OuLiPo: Η λογοτεχνία είναι παιχνίδι, αλλά πρέπει να παίζεται με τη σοβαρότητα την οποία αποδίδουν στο παιχνίδι τους τα παιδιά.

Το μεγάλο μας σύμπαν και η ανθρώπινη αγωνία για τη δημιουργία του.

Η δαιμονοποίηση στοιχειωδών απαιτήσεων ως τακτική ενοχοποίησης.

Περιμένοντας την επιστροφή, περιμένοντας να γεμίσουν τα κενά.

Αποχαιρετώντας το Αλμάτι.

Οι ποιητές μιλούν για την ποίηση: Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Γ. Χ. Ώντεν (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης).