Για το βιβλίο του Άντον Τσέχοφ, «Διηγήματα και νουβέλες» (επίμετρο Τόμας Μαν, μετάφραση Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, Εκδόσεις Ψυχογιός).

Από την παρακμή των μεγάλων αφηγημάτων μέχρι τη μόνο βιώσιμη πηγή εμπιστοσύνης τον 21^ο αιώνα.

Μία συζήτηση με τη μεταφράστρια του Jo Nesbo, Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, με αφορμή την έκδοση του μυθιστορήματος «Το μαχαίρι» (Εκδόσεις Μεταίχμιο).

Η ικανότητα των αγορών να συγκεντρώνουν και να διαδίδουν την πληροφόρηση με τρόπο που να διευκολύνει την αποτελεσματική κατανομή των πόρων.

Για το μυθιστόρημα του Alex Michaelides, «Η σιωπηλή ασθενής» (μετάφραση Κλαίρη Παπαμιχαήλ, Εκδόσεις Διόπτρα).

Για το μυθιστόρημα του Roberto Vecchioni, «Ο βιβλιοπώλης του Σελινούντα» (μετάφραση Δημήτρης Παπαδημητρίου, Εκδόσεις Κριτική).

Λαοί που χάνονται, λαοί που μένουν χωρίς όνομα και χωρίς παρελθόν — και λαοί που βαφτίζουν τοπικούς οίνους.

Για το βιβλίο του Joe Hill, «Παράξενος καιρός. Τέσσερα μικρά μυθιστορήματα» (μετάφραση Βεατρίκη Κάντζολα Σαμπατάκου, Εκδόσεις Bell).

Γιατί οι κοινωνίες της Δύσης θα αναζητήσουν σύντομα ένα αξιακό στήριγμα, ένα πλαίσιο που θα δώσει νόημα στην ταυτότητα του μοναχικού ατόμου.

Ένας ανάλγητος νεοφιλελεύθερος και ένας αμετανόητος σοσιαλδημοκράτης σχολιάζουν το εκλογικό αποτέλεσμα.

Αναστροφή του οικονομικού κύκλου και επιστροφή σε συνθήκες βιώσιμης ανάπτυξης, μέσω φορομειώσεων, εισφοροελαφρύνσεων και περιορισμού της γραφειοκρατίας.

Η κριτική του Λάιμπνιτς στη νευτώνεια Φυσική ως μεταφυσικός προπομπός της Θεωρίας της Σχετικότητας.

Κατηγορίες πολιτών. Κατηγορίες ψηφοφόρων.

Για το βιβλίο του Δημήτρη Τσεκούρα, «Η Φθορά» (Εκδόσεις Εξάρχεια).

Για το αστυνομικό μυθιστόρημα του Zygmunt Miloszewski, «Ένας κόκκος αλήθειας» (μετάφραση: Αναστασία Χατζηγιαννίδη, Εκδόσεις Στερέωμα).

Για το μυθιστόρημα του Michel Houellebecq, «Σεροτονίνη» (μετάφραση Γιώργος Καράμπελας, Εκδόσεις Εστία).

Για το μυθιστόρημα του Μίνου Ευσταθιάδη, «Ο Δύτης» (Εκδόσεις Ίκαρος, 2018).

Όταν σταματά η καρδιά; Ή η αναπνοή; Και, άραγε, ποιου: η δική σου, ή κάποιων άλλων;

Για την ποιητική σύνθεση της Σοφίας Διονυσοπούλου, «Σε ονομάζω Χιουρρέμ» (Το ροδακιό).

Ο ρόλος του πλήθους στη λογοτεχνία και την ιστορία, το προσφυγικό ζήτημα και η έκθεση φωτογραφίας του Γιάννη Μπεχράκη είναι από τα σημεία που ξεχωρίζουν στη φετινή ΔΕΒΘ.

Γιατί γιορτάζουμε την Ανάσταση του Ιησού και το Πάσχα (και όχι τον θάνατο του Ζίγκφριντ και το Ράγκναροκ).

Πώς και γιατί έγινε εξυπνότερη η ευρωπαϊκή ακροδεξιά.

Πώς μία κοινωνία μπορεί να οργανωθεί ώστε να προωθήσει ίσες ευκαιρίες και κοινωνική δικαιοσύνη, ελαχιστοποιώντας τα περιθώρια άδικης εκμετάλλευσης του συστήματος;

Η εξόντωση αναπήρων και ψυχικά νοσούντων κατά τη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος (1939-1945).